- kifayet
- (kifâyet): kâfi olma; yetme; yetişme; yeterli olma; yeterlilik
Hukuk Sözlüğü. 2010.
kifayet
Look at other dictionaries:
kifayet — is., Ar. kifāyet 1) Yeterli miktarda olma, yetme, kâfi gelme 2) Bir işi yapabilecek yetenekte olma, yeterlik, liyakat, iktidar Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller kifayet etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
kifayet etmek — yetmek, yeterli olmak Kazandığım para benim sade hayatıma kifayet ediyor. H. E. Adıvar … Çağatay Osmanlı Sözlük
kifayet — (A.) [ ﺖیﺎﻔﮐ ] 1. yeterli olma. 2. yararlılık … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
KİFAYET — Lüzumlu kadar olmak. Yetişmek. Bir işe yetecek kadar olmak. İktidar. Liyâkat. Yararlık … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ADEM-İ KİFÂYET — Kifâyet etmeme, kâfi gelmeme, yetmezlik … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
GANA — Kifayet, kâfi gelme. * Menfaat, fayda … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HADD-İ KİFAYE — Kifâyet derecesi, yeterlik derecesi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
KÂFİ — Kifayet eden. Vâfi, başka şeye ihtiyaç bırakmayan. Yeten, yetişen, elveren … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜKTEFÎ — (Kifâyet. den) İktifâ eden, kanaat edici olan. Kâfi ve yeter bulan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜKÂFAT — (Kifâyet. den) Bir hizmet veya muvaffakiyete ve iyiliğe karşı verilen karşılık. * Berâberlik. * Takdirnâme … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
